Meer vragen stellen, betekent meer info krijgen!

Als je een ander echt wil snappen,                  
sterker nog...
Als je een ander zichzelf
wil laten snappen, 
dan heb je vragen nodig. 

Vaak doen we alsof we de ander begrijpen.

Niet uit luiheid of zo. Maar omdat we ‘gevangen zitten’ in de trance van taal.
Elk woord heeft een betekenis, voor ons! En misschien betekent het voor de ander wel iets anders... Maar daar komen we niet achter als we geen vragen stellen. 

Ieder van ons heeft een uniek model van de wereld. 

En om ervaringen uit te wisselen uit dat model van de wereld, hebben we taal nodig. Dankzij onze woorden kunnen we delen en bijleren.  

Op het moment dat je één van jouw ervaringen of meningen wil omzetten in taal,
dan is dit proces onderhevig aan:

• Weglatingen
• Generalisaties
• Vervormingen

Je kan niet alles vertellen, want dan ben je uren bezig. 

Als je verslag geeft van een feestje, dan prop je meerdere uren in een paar zinnen.
Er zijn dus ook heel veel zaken die je niet zegt.

En misschien dat je die paar leuke minuten eruit haalt, daar alle focus op legt. Zo lijkt het een geweldig feest te zijn geweest, maar misschien heb je je wel drie uur lang verveelt...voordat die geweldig leuke minuten er waren. 

Ten derde vervormen we informatie. Deze vervorming ontstaat door onze interpretatie en de manier waarop we verbanden leggen. 

Al deze zaken beïnvloeden ons taalgebruik.

Dat kunnen we niet vermijden.

Wat kunnen we wel? 


We kunnen als gesprekspartner aandacht hebben voor het taalgebruik van de ander. Aandacht hebben voor de taalpatronen die kunnen uitnodigen tot het stellen van verdiepende vragen.
Deze taalpatronen worden op een rijtje gezet in het meta-model. 

Er zijn soorten weglatingen, soorten vervormingen en soort generalisaties. Maar ik vermoed dat als ik deze hier allemaal op een rijtje zet, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Voor hen die op zoek willen naar de bomen, klik dan even door

http://nl.wikipedia.org/wiki/Metamodel


De toepassing van het metamodel komt eigenlijk neer op het volgende. 
Leer naar de ander te luisteren met twee belangrijke vragen in je achterhoofd:

Wat zegt hij/zij niet? 

Weet ik zeker wat deze woorden voor deze persoon betekenen? 

Een voorbeeld:

Baas: jij doet je werk wel goed, maar hier en daar zijn toch wat verbeterpunten.

Mogelijke vragen: 

• Wat van mijn werk vind je goed? 
• En wat bedoel je dan met goed?
• Wat zijn volgens jou de verbeterpunten? 

Baas: ik hoor wel goede geruchten over jou.

Jij: Geruchten? 

Baas: Nou ja, klanten die me vertellen dat ze steeds zo goed worden geholpen door jou.

Jij: Dat vind ik fijn, hoe vind jij dat om dat zo te horen van de klanten?

Baas: Nou, dat is hm, dat is best wel prettig

Jij: En wat zijn volgens jou dan de verbeterpunten? 

Baas: Ik merk dat je niet altijd onmiddellijk doet wat ik van je vraag.

Mogelijke vragen:

• Kan je daar een voorbeeld van geven?
• Wat is voor jou onmiddellijk?
• Welke zaken precies wil je graag dat ik onmiddellijk doe?

Baas: je bent misschien niet altijd even snel met je rapportage

Jij: Dat klopt misschien ben ik niet altijd even snel, maar hoe vaak was ik al te laat? 

Baas: Dat valt eigenlijk wel mee, maar ik heb gewoon graag dat je de dingen onmiddellijk doet als ik iets  vraag.

Jij: Dat begrijp ik. En stel nu dat jouw vraag komt op het moment dat een klant wacht op een antwoord van mij, wat vind jij dan dat ik moet doen? 

Baas: Eerst de klant natuurlijk.

Jij: kan je mij dan nog eens zeggen waar mijn verbeterpunten liggen aub? 

Baas: ik hoop maar dat je blijft de juiste afwegingen maken in je prioriteiten.

Jij: ik zal er zeker op letten. 

Het enige wat je hebt gedaan is vragen gesteld. Niet om de baas onderuit te halen, maar vanuit een verlangen om te begrijpen waar hij het over heeft. Op die manier ontdekt ook de ander de diepere laag van ‘ja, wat bedoel ik nu eigenlijk...?’