Ervaringen, herinneringen die ons hebben getekend.
Misschien hebben ze je vertrouwen aangetast,
angst gecreëerd, plezier weg genomen....
angst gecreëerd, plezier weg genomen....
De ervaring is voorbij. Maar het effect ervan niet altijd.
Als je graag bevrijd wil worden van die zware lading die misschien wel op je weegt, dan kan je nu beter verder lezen en daarna ook de oefening doen zoals hier omschreven.
Ook in dit verband, als het gaat over pijnlijke ervaringen, wil jouw onbewuste geest er eigenlijk alles aan doen om jou te beschermen en om voor jou te zorgen. Maar zolang jij met je bewuste geest niet dezelfde taal spreekt als dat onbewuste, dan zorgt dat misverstand ervoor dat jij die herinneringen misschien eerder als een ballast ervaart dan als een bron van levenservaring.
We hebben hier met twee elementen te maken: emotie en tijd.
De emotie draagt een boodschap in zich. Als we een negatieve emotie ervaren dat is dat een teken dat er iets in die situatie niet congruent is met onze waarden en normen.
Jouw emotie spreekt over een gemis van ‘erbij horen’ of ‘veiligheid’
Want dat was er op dat moment te weinig, vandaar de emotie.
Maar waarom jou je nu nog steeds een gevoel van verlatenheid bij je moeten dragen. Het is toch voorbij. Je staat nu niet meer op het schoolplein!
Wellicht heeft je onbewuste dit onderscheid nog niet voldoende gemaakt.
Dit is wat je daarbij kan helpen!
Er zijn twee manieren om herinneringen te beleven.
De ene noemen we geassocieerd en de andere gedissocieerd.
Wat je moet leren als je meer afstand wil, als je wilt relativeren, dat is dissociëren. Dat betekent dat je naar jezelf kunt kijken. Jij ziet jezelf op dat schoolplein en je weet dat er een verschil is tussen de volwassene die je nu bent en dat kind wat daar staat.
Een geassocieerde beleving betekent dat je weer het personage van toen wordt. Je voelt je weer zoals je je toen voelde en er is geen onderscheid meer tussen verleden en heden.
Wil je de ballast kwijt, dan heb je die afstand nodig!
Oefen jezelf om beelden te maken van jezelf. Alsof je in de bioscoop zit en naar een film kijkt van je jongere zelf. Doe dit eerst met situaties die niet al te pijnlijk waren, om te oefenen.
De volgende stap is het besef dat het voorbij is.
Je ziet jouw personage op het scherm van de bioscoop en als toeschouwer, kan je nu tegen dat jongere zelf zeggen...‘het is voorbij en alles is goed gekomen’
Ik ben hier en nu veilig.
Ik begrijp wat je toen hebt gemist. Maar het leven is verder gegaan. Het is oké.
Daarna kan jij als toeschouwer nu nog symbolisch aan je jongere zelf gegeven wat het toen heeft gemist. Je kan in het beeld stappen en het kind bij de hand nemen....
Vertrouw hier je eigen creativiteit.
Het belangrijkste is dat:
Je jongere zelf weet dat jij er als volwassene bent
Dat jullie contact kunnen maken met elkaar
Dat jongere zelf besef heeft dat hij/zij nu compleet veilig is
En dan valt er een hoop ballast van jou af!
Geniet van deze emotionele vrijheid.....